W naturze każda formacja skalna opowiada jakąś historię. Budując sztuczną skałę, zawsze upewniamy się, że opowieść jest realistyczna, przekonująca i intuicyjna.
Głazy przesuwają się, erodują i zmieniają kolor wraz z upływem czasu. Przeciętny widz powinien być w stanie dostrzec konsekwencję, to że jedna formacja upadła na drugą, powodując pęknięcie trzeciej.
Pierwszym krokiem do opanowania projektowania i budowy sztucznych formacji skalnych jest umiejętność odpowiedniego uwzględnienia skali.
Formacje powinny być wystarczająco duże, aby naśladować naturę, nie przytłaczając jednocześnie przestrzeni. Zbudowane jako grupa głazów lub ściana klifu, gdzie jest opowiedziana jakaś historia. Zawsze staramy się pracować z większymi elementami, zamiast układania mniejszych w stosy, ponieważ to drugie stwarza wrażenie, że formacja została tam celowo, co zmniejsza realizm. Trzeba również unikać tworzenia jednej masywnej konstrukcji, która wyłania się z ziemi w sposób nierealny jak kopuła.
W naturze fragmenty skały z czasem pękają i oddzielają się.
Aby odwzorować takie detale używamy techniki ręcznego rzeźbienia. Staramy się uformować oddzielne sztuczne skały z jednego monolitycznego kawałka betonu, aby wyglądały jak oddzielnie stworzone skały.
Aby osiągnąć ten efekt, umieszczamy szczelinę o wymiarach co najmniej kilka centymetrów pomiędzy poszczególnymi kamieniami. Skały sąsiadujące nie powinny być zlicowane ze sobą, z niektórymi wystającymi 3, 4 lub nawet 5cm od sąsiednich sekcji.
Rozszczepienie między kamieniami również musi być głębokie, aby dno szczeliny było niewidoczne.
Oznacza to, że zamiast próbować oszczędzać ilość użytego betonu, musimy natryskiwać jeszcze większą ilości materiału, aby umożliwić prawidłowe wyrzeźbienie wszystkich szczelin.
Być może najważniejszym aspektem tworzenia realistycznych formacji sztucznych skał jest osiągnięcie mistrzostwa w sposobie ich formowania.
W naturze mniejsze kawałki skał, które uległy erozji, z czasem pękają i spadają na poniżej większej formacji. Erozja skał zwykle jest najłatwiejsza do zaobserwowania tam gdzie przecinają się dwa znaczące pęknięcia, pozostawiając osłabiony odcinek.
Aby podkreślić to zjawisko, ważne jest, aby pokazać pęknięcia, spowodowane erozją powietrzną bądź wodną. Pęknięcia i towarzysząca im szczeliny powinny mieć prawie identyczne typy powierzchni, tak aby można było wyobrazić sobie, że pasują do siebie jak puzzle.
